Chemo dagboek

Laatst vond ik onderstaand verslag. De oncoloog had gevraagd om bij te houden hoe de dagen gingen, omdat ik vaak bij de volgende kuur geen idee meer had hoe ik de vorige had doorstaan.

Dinsdag; dag van de chemo. Voel mij redelijk goed, heel moe. ’s Avonds schiet mijn hartslag omhoog. Bij lichte inspanning, voelt het alsof ik een marathon loop.
Woensdag: Misselijk. Zwaar lijf. Bijna hele dag gelegen, geen puf.
Donderdag. Ochtend redelijk. Misselijk hele dag. Middag moe en op bed.
Vrijdag: Erg misselijk en darmkrampen.
Zaterdag: ochtend redelijk, veel last van neuropathie in handen. Alsof ze bevroren zijn en je houd warme thee vast. Duurt hele dag. Avond heel moe en zwaar.
Zondag: Vrij normaal. Weer last van handen. Bloedend tandvlees, erg ontstoken. Ontstoken teen gaat weer bloeden.
Maandag; normaal, maar moe. Drink weer koffie.

Dit waren de chemo “light” kuren. De zware chemo’s die ik hiervoor kreeg, heb ik ooit verwijderd uit mijn notities. Ik wilde het niet meer zien.

Daar werd ik van dinsdag tot vrijdag op de been gehouden door een doos aan medicijnen. Eten was ingewikkeld, ik had altijd een gevoel alsof er een dode mus in mijn mond zat en alles smaakte korrelig. Intens misselijk, veel overgeven. Mijn hoofd was in de war van de medicijnen en kon geen whatsapp berichtje lezen of versturen. Op vrijdag werd ik altijd opgehaald door mijn vader, zodat ik mijn ergste dagen bij hun kon uitzieken. Vreselijk vond ik dat altijd… het voelde alsof ik afgevoerd werd… weg van mijn kinderen. Echt vreselijk!

 Op vrijdag werden de medicijnen afgebouwd en vanaf zaterdag moest ik het zonder doen. Dat waren altijd vreselijk dagen. Heel misselijk, kleine beetjes eten. De nachten waren zo onrustig, omdat ik van de dexamethason aan het afkicken was.. Zaterdag was het ergste en telde ik de minuten af. Elke dag liep ik een blokje om aan de arm van mijn moeder. Stapje voor stapje. Met zo’n grijs gezicht en dik ingepakt. 

En op zondagavond zag ik de kindjes weer en op maandag kon ik ze ophalen van school, om op dinsdag een nieuwe kuur te beginnen.

Nu ben ik hard aan het verzinnen hoe ik dit verhaal positief kan eindigen. Was er iets moois uit deze tijd, soort wijze woorden afsluiting. Ach... soms zijn dingen gewoon ruk en ben intens gelukkig, dat ik een redelijk normaal leven weer draai!