Mededogen. Ik ben gefascineerd geraakt door het begrip mededogen. In de dikke van Dale staat het gelijk aan medelijden. Maar er is een essentieel verschil tussen mededogen en medelijden. Met medelijden, voel je namelijk het lijden van een ander. Bij mededogen lijd je niet mee, maar blijft de ander verantwoordelijk voor zijn werkelijkheid.
Ik vind het een prachtig eigenschap, die onderbelicht blijft. Misschien is het geen eigenschap, maar meer een talent. Ik heb veel gehad aan mensen die mededogen konden bieden. Je herkent ze ook gelijk, ze hebben een soort kalmte en rust over zich. Die breken niet zo snel. Je voelt geen oordeel of mening in hun steun.
Wat bedoel ik met mededogen? Het kunnen begrijpen van wat anderen mee maken. En dat is het dan. Punt. Mededogen is dus genoeg. Luisteren, begrijpen, voelen, waarnemen.
Wij hebben vaak de neiging om, als iemand in de shit zit of ziek is, met allemaal adviezen of geruststellingen te komen of dus het lijden mee te voelen.
Maar dat werkt niet,.. dat kan ook helemaal niet, want die komen namelijk altijd vanuit jouw perspectief, jouw gevoelens. Daarnaast heb ik zelf het lijden als een dubbele last ervaren. Als mijn verdriet ook dat van een ander werd, voelde ik die verantwoordelijkheid ook nog eens op mijn schouders. Een last die je er niet bij kan hebben.
Waarom mededogen zo belangrijk is?
Door in de “staat” van mededogen te blijven, geef je de ander de mogelijkheid zichzelf volledig te kunnen uiten. De ander wordt niet afgekapt met “ ohh dat ken ik” of “weet je wat jij zou moeten doen”.
Soms komt een situatie echter te dichtbij, heb je zelf nog trauma of verdriet over iets. Dan is dat stukje afstand nemen niet mogelijk. Volgens mij is het besef daarvan al een enorme winst. Doe dan een stapje terug en bedenk wat voor jullie allebei handig is.
Ik ben mededogen pas gaan ontwikkelen, nadat ik ziek werd. En ik hoop dat ik er telkens beter in word. Ik schiet uiteraard zelf ook nog vaak naar medelijden, maar ben mij er dan altijd bewust van en probeer het lijden eruit te halen. Bij deze webshop kom ik dagelijks vreselijke verhalen van ziekte en verlies tegen, dus met medelijden zou ik zelf ten onder gaan. Dus mededogen is ook een soort zelfbescherming.
Ik heb mededogen dus nog niet gemasterd, maar ik kan wel uit eigen ervaring wat advies geven hoe je het kan toepassen en dus kan ontwikkelen:
- Wees je bewust van de verschillen tussen het verschil in mededogen en meelijden.
- Probeer te luisteren, zonder te veel na te denken wat jij vindt.
- Kom niet met oplossingen!
- Een truc is om de woorden van de ander te parafraseren, in je eigen woorden terug vertellen wat je hebt begrepen.
- Vraag door.
- Toon begrip.
- Vraag wat de ander nodig heeft. Is er iets dat jij kan doen om de situatie te verlichten.
- Laat de ander achter met een gevoel dat je zijn/haar situatie begrijpt en niet aan het einde van de straat zelf instort.
Laat een reactie achter